Η ιδιωτική πίστωση αρχίζει να μοιάζει με την αγορά ομολόγων, καθώς η ταχεία ανάπτυξη και εξέλιξη της κατηγορίας αυτής θολώνει τα όρια που διαχωρίζουν τους δύο δίαυλους χρηματοδότησης. Η ιδιωτική πίστωση, που κάποτε περιοριζόταν σε μια εξειδικευμένη πλευρά της δανειοδότησης σε μεσαίες επιχειρήσεις, έχει επεκταθεί σε όλους τους τομείς, τα μεγέθη των δανειοληπτών και τους τύπους εξασφαλίσεων. Αυτό έχει οδηγήσει τους μεγάλους διαχειριστές να την αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερο ως μέρος του ίδιου συνόλου ευκαιριών με τα ομόλογα υψηλής απόδοσης και τα μοχλευμένα δάνεια.
Σύμφωνα με έκθεση της Morgan Stanley, τα υπό διαχείριση περιουσιακά στοιχεία του κλάδου των ιδιωτικών πιστώσεων αναμένεται να αυξηθούν σε περίπου 5 τρισεκατομμύρια δολάρια έως το 2029, από τα περίπου 3 τρισεκατομμύρια δολάρια στις αρχές του 2025. Η Έμιλι Μπάνιστερ, διαχειριστής χαρτοφυλακίου πιστώσεων στη Wellington Management, δήλωσε ότι «την επόμενη χρονιά, αναμένουμε ότι τα ιδιωτικά δάνεια θα εμβαθύνουν το ρόλο τους ως κύρια χρηματοδοτική λύση και θα μοιάζουν περισσότερο με τις δημόσιες αγορές ομολόγων».
Οι ιδιωτικοί πιστωτικοί φορείς, που στο παρελθόν εστίαζαν στη χορήγηση δανείων σε μεσαίες επιχειρήσεις, τώρα προσφέρουν διάφορες μορφές δανείων επενδυτικής βαθμίδας, χρέους υψηλής απόδοσης, χρηματοδότησης με εξασφάλιση περιουσιακών στοιχείων και πιστώσεων για υποδομές και ακίνητα. Ό,τι υπάρχει στον κόσμο των δημόσιων σταθερών εισοδημάτων έχει όλο και περισσότερο ένα αντίστοιχο προϊόν στις ιδιωτικές αγορές. Η σύγκλιση μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών αγορών είναι εμφανής σε τομείς όπως τα εμπορικά ακίνητα και τα κέντρα δεδομένων.
Η Ντανιέλε Πόλι, διευθύνουσα σύμβουλος της Oaktree Capital Management, ανέφερε ότι η πιο «εμφανής σύγκλιση» βρίσκεται μεταξύ των άμεσων δανείων — εξατομικευμένων δανείων που παρέχονται από ιδιωτικούς πιστωτικούς φορείς — και των ευρέως κοινοπρακτικών δανείων, που παραδοσιακά προσφέρονται από μια ομάδα τραπεζών. Οι ιδιωτικοί δανειστές επεκτείνονται σε διάφορους κλάδους και πιστωτικά προφίλ, όπως οι φορείς της αγοράς ομολόγων.
Σύμφωνα με βετεράνους αναλυτές του κλάδου, αυτή η σύγκλιση προωθείται από πολλαπλές δυνάμεις: τράπεζες που αποσύρονται από ορισμένους τύπους δανεισμού, δανειολήπτες που αναζητούν πιο εξατομικευμένο κεφάλαιο και επενδυτές που αναζητούν υψηλότερες αποδόσεις και διαφοροποίηση. Η σύγκλιση συμβαίνει επίσης επειδή οι διαχειριστές ιδιωτικών πιστώσεων συγκέντρωσαν τεράστια κεφάλαια, κυρίως λόγω της αναζήτησης αποδόσεων από τους επενδυτές όταν τα επιτόκια βρίσκονταν κοντά στο μηδέν, ιδίως κατά τη διάρκεια του 2020 έως το 2021, δήλωσε ο Κρίστοφερ Ακίτο της Gapstow Capital Partners.
Το μέσο μέγεθος των συναλλαγών, που κάποτε ήταν 75 εκατομμύρια δολάρια, αυξήθηκε γρήγορα σε εκατοντάδες εκατομμύρια, και η αγορά υποστηρίζει πλέον συστηματικά συναλλαγές δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτή η αλλαγή σημαίνει ότι οι μεγάλες εταιρείες μπορούν να συγκεντρώσουν το ίδιο ποσό χρημάτων είτε στις δημόσιες είτε στις ιδιωτικές αγορές, καθιστώντας τις δύο επιλογές ουσιαστικά εναλλάξιμες.
Ωστόσο, η σύγκλιση των δύο αγορών προκαλεί ανησυχίες. Με περισσότερους ιδιωτικούς δανειστές να επιδιώκουν λιγότερες μεγάλες συναλλαγές, ο ανταγωνισμός ωθεί τα πρότυπα αναδοχής να μοιάζουν περισσότερο με τα πιο χαλαρά πρότυπα που παρατηρούνταν στις κοινοπρακτικές αγορές πριν από το 2020. Όπως αναφέρει το CNBC, τα δάνεια σε μεσαίας κεφαλαιοποίησης εταιρείες με υψηλό βαθμό μόχλευσης, οι οποίες ενδέχεται να δυσκολευτούν να εξυπηρετήσουν ή να αναχρηματοδοτήσουν το χρέος τους σε περίπτωση επιβράδυνσης της ανάπτυξης ή αύξησης του κόστους χρηματοδότησης, αποτελούν βασικό κίνδυνο για την ιδιωτική αγορά πιστώσεων.
Η Μπάνιστερ προειδοποίησε ότι «μία συνέπεια της σύγκλισης του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα είναι ότι ο αυξημένος ανταγωνισμός σε ορισμένα τμήματα της αγοράς μπορεί να επηρεάσει τα πιστωτικά προφίλ, αυξάνοντας τον κίνδυνο αναδοχής και ασθενέστερων προστατευτικών ρητρών». Η Πόλι της Oaktree τόνισε ότι η επιλεκτικότητα είναι κρίσιμη. Εν μέσω του εντεινόμενου ανταγωνισμού, «οι κίνδυνοι μπορεί να περιλαμβάνουν το ενδεχόμενο οι διαχειριστές να εμπλακούν σε μια μάχη για τη ροή των συναλλαγών και, ως εκ τούτου, να αποδεχθούν πιστωτικό κίνδυνο χωρίς αντίστοιχη ανταμοιβή».
Οι επενδυτές ιδιωτικών πιστώσεων διατρέχουν επίσης τον κίνδυνο να διπλασιάσουν ακούσια την έκθεσή τους στους ίδιους μεγάλους δανειολήπτες, δεδομένου του περιορισμένου αριθμού επιλογών, δήλωσε η Πούτρι Πασκουάλι της Man Group. «Οι επενδυτές ενδέχεται να διπλασιάσουν ή να τριπλασιάσουν την έκθεσή τους σε επιλεγμένες εταιρείες, αντί να επιτύχουν τη διαφοροποίηση που επιδίωκαν». Ένα άλλο θέμα που προκαλεί ανησυχία είναι η ρευστότητα, ή η έλλειψή της. Ορισμένοι επενδυτές έχουν εκφράσει ανησυχίες ότι η αυξανόμενη ομοιότητα με τις αγορές ομολόγων θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει παρόμοια μεταβλητότητα χωρίς τη ρευστότητά τους.
Η ραγδαία ανάπτυξη των ιδιωτικών πιστώσεων έχει επίσης προκαλέσει ανησυχίες ότι τμήματα της αγοράς ενδέχεται να οδεύουν προς μια φούσκα. Ο κλάδος έχει προσελκύσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε νέο κεφάλαιο σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, συμπιέζοντας τις αποδόσεις και ενθαρρύνοντας όλο και μεγαλύτερες, πιο σύνθετες συναλλαγές. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι αν αυτή η άνοδος συνεχιστεί ανεξέλεγκτα, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια νέα πηγή συστημικού χρηματοοικονομικού κινδύνου.