Ο νέος δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Ζόραν Μαμντάνι, ο οποίος είναι 34 ετών και σοσιαλιστής, έχει επικεντρώσει την προεκλογική του εκστρατεία στη στέγαση για όλους, με κεντρική υπόσχεση τον έλεγχο των ενοικίων. Το μέσο ζητούμενο ενοίκιο στη Νέα Υόρκη ανέρχεται στα 3.491 δολάρια, ποσό που αντιστοιχεί στο 55% του μέσου εισοδήματος νοικοκυριού. Ο ακτιβιστής Τζίμι Μακμίλαν έχει συνοψίσει την κατάσταση λέγοντας ότι «το νοίκι είναι αδιανόητα υψηλό». Ωστόσο, το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στη Νέα Υόρκη, καθώς σχεδόν οι μισοί ενοικιαστές στις ΗΠΑ αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες.
Το 2023, το 48,5% των ενοικιαστών δαπανούσε πάνω από το 30% του μηνιαίου εισοδήματός του για στέγη, το υψηλότερο ποσοστό των τελευταίων πέντε ετών. Η Μαρίσα Λίμπερτι από το Ορλάντο πληρώνει 1.395 δολάρια, αλλά μετά τη λήξη του συμβολαίου εργασίας της, παλεύει να τα βγάλει πέρα. Ο Τάιλερ Βόγκαν από την Καλιφόρνια κερδίζει 25 δολάρια την ώρα, αλλά το ενοίκιό του φτάνει τα 2.000 δολάρια, αναγκάζοντάς τον να ζητήσει οικονομική βοήθεια από τους γονείς του.
Η κατάσταση είναι δύσκολη, καθώς οι μισθοί δεν ακολουθούν τον πληθωρισμό και η προσφορά κατοικιών είναι περιορισμένη. Πολλοί Αμερικανοί αναγκάζονται να πιάσουν δεύτερη δουλειά ή να συγκατοικήσουν. Σύμφωνα με έρευνα, το 35% όσων έχουν συγκάτοικο χρειάστηκε να δανειστεί για να πληρώσει το νοίκι, ενώ το 28% χρησιμοποίησε πιστωτικές κάρτες. Η ταχύτερα αυξανόμενη κατηγορία χρηστών πλατφορμών συγκατοίκησης είναι άτομα άνω των 50 ετών, συχνά διαζευγμένα ή συνταξιούχοι.
Ο Μαμντάνι προτείνει το πάγωμα των ενοικίων στα σημερινά επίπεδα για όλα τα διαμερίσματα που εμπίπτουν στους κανόνες σταθεροποίησης ενοικίων της Νέας Υόρκης, αλλά οι ειδικοί θεωρούν ότι η ουσιαστική λύση είναι η αύξηση της προσφοράς κατοικιών. Αυτό απαιτεί χαλάρωση των πολεοδομικών περιορισμών που αποθαρρύνουν την ανάπτυξη. Παράλληλα, οι ενοικιαστές χρειάζονται ισχυρότερη προστασία και η στέγη θα πρέπει να αναγνωριστεί ως δημόσιο αγαθό με στήριξη από τις κυβερνήσεις.
Εν τω μεταξύ, οι πολίτες όπως η Λίμπερτι συνεχίζουν να ζουν με την αγωνία του επόμενου μήνα, φοβούμενοι την απώλεια της στέγης τους.