Σε ένα ταπεινό σπίτι στην Καζαμπλάνκα, χωρίς τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό ρεύμα, ξεκινά η ιστορία της Ιλχάμ Καντρί — μιας γυναίκας που έφτασε στην κορυφή της παγκόσμιας χημικής βιομηχανίας όχι επειδή το ονειρεύτηκε, αλλά επειδή, όπως λέει η ίδια, «κάθε βήμα ήταν ήδη μια νίκη». Η διαδρομή της προς τη θέση της CEO της Syensqo είναι μια ιστορία αντοχής, γνώσης και συνειδητής ηγεσίας, την οποία παρουσιάζει σήμερα το CNBC.
«Δύο έξοδοι στη ζωή – κι έπρεπε να βρω μια τρίτη». «Με εγκατέλειψε ο πατέρας μου. Η μητέρα μου έφυγε από τη χώρα. Με μεγάλωσε η γιαγιά μου», αφηγείται η Καντρί στο podcast Executive Decisions του CNBC. Της είπαν ότι μια γυναίκα είχε μόνο δύο «διεξόδους» στη ζωή: το σπίτι του συζύγου της, δηλαδή τον γάμο ή τον… θάνατο. Αλλά η γιαγιά της φρόντισε να της δείξει ότι υπάρχει και μια τρίτη: η εκπαίδευση.
Για την Ιλχάμ Καντρί, η εκπαίδευση έγινε ο δρόμος διαφυγής από τη φτώχεια και το στενό κοινωνικό πλαίσιο. Η πίστη αυτή στη δύναμη της παιδείας την οδήγησε από τα δημόσια σχολεία του Μαρόκου σε υποτροφία σε γαλλικό πανεπιστήμιο και, τελικά, σε διδακτορικό στη φυσικοχημεία μακρομορίων.
Η επαγγελματική της διαδρομή περνά από κολοσσούς όπως η Shell και η Dow, πριν αναλάβει ηγετικούς ρόλους στις εταιρείες Diversey και Solvay. Εκεί, η Καντρί συνδέει το όνομά της με μία από τις πιο ιστορικές εταιρικές τομές στην Ευρώπη: τον διαχωρισμό της Solvay, έπειτα από 160 χρόνια, και τη δημιουργία της Syensqo ως αυτόνομης εταιρείας.
Για 11 χρόνια βρίσκεται στο τιμόνι πρώτα της Solvay και στη συνέχεια της Syensqo, οδηγώντας τον όμιλο μέσα από έναν βαθύ μετασχηματισμό, με έμφαση στην καινοτομία, τη βιωσιμότητα και τα εξειδικευμένα χημικά υλικά.
«Δεν ονειρευόμουν να γίνω CEO». Σε αντίθεση με το κλασικό αφήγημα φιλοδοξίας, η ίδια επιμένει ότι δεν είχε ποτέ ως στόχο την κορυφή. «Δεν ονειρευόμουν να γίνω CEO. Για μένα, κάθε επόμενο βήμα ήταν ήδη μια επιτυχία», λέει. Η φράση αυτή συνοψίζει μια αντίληψη ηγεσίας που βασίζεται περισσότερο στη συνέπεια και λιγότερο στη ματαιοδοξία του τίτλου.
Σήμερα, η Ιλχάμ Καντρί δηλώνει έτοιμη για το επόμενο κεφάλαιο. Και το κάνει με μια σπάνια παραδοχή για κορυφαίο στέλεχος: ότι η αποχώρηση είναι μέρος της ευθύνης. «Χρειάζεται θάρρος για να ηγηθείς και να μετασχηματίσεις. Αλλά χρειάζεται και σοφία για να φύγεις όταν ο διάδοχός σου είναι έτοιμος. Αυτό είναι επίσης μια μεγάλη κληρονομιά». Η δική της διαδρομή δείχνει ότι, κάποιες φορές, η πιο ισχυρή μορφή ηγεσίας δεν είναι μόνο το πώς φτάνεις στην κορυφή — αλλά και το πότε ξέρεις να παραχωρείς τη σκυτάλη.