Η Generation Z έχει φέρει νέο λεξιλόγιο στις επενδύσεις, με όρους όπως $MEME stocks, FOMO και κρυπτονομίσματα. Ωστόσο, η πραγματική δύναμη πίσω από τη νέα εποχή των αγορών δεν προέρχεται από τους νεαρούς «παίκτες» των social media. Αντίθετα, οι πιο ώριμοι επενδυτές, αυτοί που έχουν ζήσει κύκλους ανόδου και πτώσης, κρατούν πλέον τα ηνία του αμερικανικού χρηματιστηρίου. Όπως επισημαίνει ο Economist, οι Αμερικανοί άνω των 70 ετών έχουν εξελιχθεί στους αθόρυβους αλλά αποφασιστικούς πρωταγωνιστές της Wall Street. Σήμερα κατέχουν το 39% των μετοχών και αμοιβαίων κεφαλαίων των Ηνωμένων Πολιτειών, σχεδόν διπλάσιο ποσοστό από εκείνο της περιόδου 1989–2009.

Η άνοδος αυτή δεν οφείλεται μόνο στη γήρανση του πληθυσμού, αν και το ποσοστό των άνω των 70 έχει αυξηθεί από 9% το 2010 σε 12% σήμερα. Υπάρχει και μια ριζική αλλαγή νοοτροπίας. Οι επενδυτές της τρίτης ηλικίας δεν επιδιώκουν πλέον απλώς τη διατήρηση του κεφαλαίου τους· είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν για να αυξήσουν τον πλούτο τους. Από το 2009 και μετά, σχεδόν το μισό της αύξησης των 24 τρισ. δολαρίων που καταγράφηκε στην αξία μετοχών και αμοιβαίων κεφαλαίων έχει περάσει στα χέρια αυτών των λεγόμενων «ασημένιων ταύρων» των αγορών.

Για δεκαετίες, οι συντηρητικοί αποταμιευτές εμπιστεύονταν τα κρατικά ομόλογα για σταθερές αποδόσεις. Μεταξύ 1980 και 2005, τα 10ετή ομόλογα προσέφεραν κέρδος περίπου 3,8 ποσοστιαίων μονάδων πάνω από τον πληθωρισμό, μια εξαιρετική επίδοση για τα δεδομένα της εποχής. Ωστόσο, η εικόνα άλλαξε ριζικά. Η εποχή των μηδενικών επιτοκίων και η εκτίναξη του πληθωρισμού μετά την πανδημία μείωσαν τις πραγματικές αποδόσεις σε κάτω από 0,5%. Όπως σημειώνει ο Thomas Van Spankeren, σύμβουλος επενδύσεων, «πολλοί ηλικιωμένοι θεωρούν πως το χρηματιστήριο θα συνεχίσει να αποδίδει καλύτερα, οπότε γιατί να αρκεστούν στις φτωχές αποδόσεις των ομολόγων;». Ο φόβος ότι μπορεί να «μείνουν πίσω» επηρεάζει και τους επενδυτές της τρίτης ηλικίας.

Η Michelle Gessner, χρηματοοικονομική σύμβουλος στο Χιούστον, αναφέρει πως οι πελάτες της στα 70 τους διατηρούν πάνω από 60% του χαρτοφυλακίου τους σε μετοχές. Ένας άλλος συνάδελφός της θυμάται μια 99χρονη επενδύτρια με περιουσία 20 εκατομμυρίων δολαρίων να αγοράζει μετοχές της Nvidia από το νοσοκομειακό της κρεβάτι, μια εικόνα που συμβολίζει το νέο επενδυτικό πνεύμα αυτής της γενιάς.

Η παλιά επενδυτική αρχή της δεκαετίας του ’50 πρότεινε ότι το ποσοστό μετοχών στο χαρτοφυλάκιο έπρεπε να είναι ίσο με 100 μείον την ηλικία. Έτσι, ένας 25χρονος θα είχε 75% σε μετοχές και ένας 75χρονος μόλις 25%. Σήμερα, αυτή η πρακτική φαίνεται ξεπερασμένη. Μελέτη του 2014 έδειξε πως οι συνταξιούχοι που αυξάνουν σταδιακά την έκθεσή τους σε μετοχές κατά τη συνταξιοδότηση απολαμβάνουν καλύτερες αποδόσεις. Αντίθετα, όσοι μετακινούνται προς τα ομόλογα στις υφέσεις «κλειδώνουν» ζημιές και χάνουν τα οφέλη της ανάκαμψης.

Μια ακόμη πιο τολμηρή ανάλυση προτείνει μια πλήρως μετοχική στρατηγική: ένα χαρτοφυλάκιο με το ένα τρίτο σε αμερικανικές και τα δύο τρίτα σε διεθνείς μετοχές. Σύμφωνα με στοιχεία τριών αιώνων από 39 χώρες, ένας επενδυτής που αποσύρει 4% ετησίως έχει 39% πιθανότητα να εξαντλήσει τα κεφάλαιά του αν επενδύει μόνο σε βραχυπρόθεσμα ομόλογα. Το ποσοστό πέφτει στο 17% με ισορροπημένο χαρτοφυλάκιο και μόλις στο 7% με το μετοχικό μοντέλο.

Παρά το αυξημένο ρίσκο, η «ασημένια γενιά» δείχνει αξιοσημείωτη ψυχραιμία. Έρευνα έδειξε πως μόνο το 25% των επενδυτών άνω των 71 άλλαξε το επίπεδο ρίσκου του χαρτοφυλακίου του κατά την πτώση του 2020 — το χαμηλότερο ποσοστό μεταξύ όλων των ηλικιών. Το ερώτημα όμως παραμένει: τι θα συμβεί στην επόμενη μεγάλη κρίση; Αν οι ηλικιωμένοι χρειαστούν ρευστό για ιατρικά ή προσωπικά έξοδα και αρχίσουν να πουλούν μαζικά, η διόρθωση στις αγορές ίσως αποδειχθεί βαθύτερη απ’ ό,τι υπολογίζεται.