Η αμερικανική πέννα πέθανε την Τετάρτη στη Φιλαδέλφεια, σε ηλικία 232 ετών. Το τελευταίο κέρμα κόπηκε στο Νομισματοκοπείο των ΗΠΑ, υπό την επίβλεψη του υπουργού Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ και του ταμία Μπράντον Μπίτς. Αιτία θανάτου ήταν η ασημαντότητά της και το υψηλό κόστος παραγωγής της. Τίποτε δεν μπορούσε πλέον να αγοραστεί με μια πέννα, ούτε καν καραμέλες, ενώ το κόστος κοπής της είχε αυξηθεί σε πάνω από 3 σεντς, γεγονός που καταδίκασε το νόμισμα.
Στην ακμή του, το κέρμα είχε τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο. Ήταν σύμβολο της λιτότητας, της αποταμίευσης και του κέρδους. Σημαντικές αποφάσεις ελήφθησαν με το πέταγμα του (κορώνα ή γράμματα). Όταν το έβρισκες, λεγόταν ότι σου έφερνε καλή τύχη για 24 ώρες. Η εισβολή του στον χώρο των υποδημάτων, συγκεκριμένα των loafers – τα γνωστά μοκασίνια – ήταν μια τεράστια επιτυχία για πολλές δεκαετίες.
Η λεπτομέρεια που έκανε το μοκασίνι να ξεχωρίζει ήταν η γλώσσα στο επάνω μέρος του. Ο μύθος ήθελε αυτό το σημείο να λειτουργεί ως «υποδοχή» για να στερεώνονται μια ή δύο πένες, ως εναλλακτικός τρόπος για να κουβαλάει κάποιος τα ψιλά του. Σε μια άλλη εκδοχή, οι φοιτητές των χρυσών κολλεγίων του Ivy League, τη δεκαετία του '50, έκαναν το δικό τους statement βάζοντας εσκεμμένα μία πένα στο παπούτσι τους.
Πριν από τον θάνατο της αμερικανικής πέννας, είχε προηγηθεί ο θάνατος του μικρότερου αδελφού της, του μισού σεντ (1793-1857), και της ξαδέλφης της, της καναδικής πέννας (1858-2012). Η βρετανική πέννα, που γεννήθηκε τον 7ο αιώνα, κατά κάποιον εκπληκτικό τρόπο επιβίωσε.
Η πέννα γεννήθηκε το 1793, με δημιουργό τον Αλεξάντερ Χάμιλτον, τον πρώτο υπουργό Οικονομικών, ο οποίος ήταν ο κύριος συντάκτης του νόμου περί νομισμάτων (Coinage Act). Υποβλήθηκε σε αρκετές αισθητικές παρεμβάσεις. Κατά τη γέννησή της, απεικόνιζε τη Lady Liberty. Το 1909, ο Αβραάμ Λίνκολν κατέλαβε την πρόσοψη για το υπόλοιπο της ζωής του. Η πίσω όψη του νομίσματος ήταν πιο ποικιλόμορφη, με μια αλυσίδα 15 κρίκων, ένα στεφάνι, στάχυα σιταριού και το Lincoln Memorial να αποκτούν όλα τη δική τους θέση. Το 2009, οι παραλλαγές αυξήθηκαν, με μια ξύλινη καλύβα και άλλα σχέδια. Πιο πρόσφατα απεικόνιζε μια ασπίδα της Ένωσης.
Αρχικά, ήταν ένα αμιγώς χάλκινο νόμισμα. Το 1943, λόγω της μεγάλης ζήτησης μετάλλου για τις πολεμικές ανάγκες, άλλαξε για ένα χρόνο σε ατσάλι με επικάλυψη ψευδαργύρου. Από το 1982 και μέχρι την κατάργησή της, το κέρμα που ήταν τόσο συνδεδεμένο με το χάλκινο χρώμα του, στην πραγματικότητα περιείχε 97,5% ψευδάργυρο και μόλις 2,5% επικάλυψη χαλκού.
Καθώς άρχισε να παρακμάζει, όλο και πιο συχνά κατέληγε μέσα σε βαζάκια με κέρματα. Αυξήθηκαν οι φωνές που ζητούσαν την κατάργησή της, επικαλούμενες την απαξίωσή της. Τελικά, ο Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε το τέλος της τον Φεβρουάριο. Ακόμα και μετά το θάνατό της, δεν θα σβήσει από το προσκήνιο για αρκετό καιρό. Υπάρχουν περίπου 250 δισεκατομμύρια πένες σε κυκλοφορία. Καθώς θα εξαφανίζονται σιγά-σιγά, οι επιχειρήσεις δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να στρογγυλοποιούν τις συναλλαγές στο πλησιέστερο κέρμα των 5 σεντς όταν έχουν να κάνουν με μετρητά.