Η εξέλιξη του αλγοριθμικού trading δεν ξεκίνησε με πολύπλοκα μοντέλα $AI ή συστήματα υψηλής συχνότητας. Οι ρίζες του πηγαίνουν σε μια εποχή όπου οι χρηματοπιστωτικές αγορές ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου χειροκίνητες. Οι traders φώναζαν εντολές σε γεμάτους χώρους, έγραφαν τιμές σε μαυροπίνακες και βασίζονταν στην ανθρώπινη κρίση για να ερμηνεύσουν τις κινήσεις της αγοράς. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτές τις πρώιμες αγορές, ερευνητές και επενδυτές άρχισαν να παρατηρούν μοτίβα στη συμπεριφορά των τιμών—μοτίβα που τελικά ενέπνευσαν τις πρώτες απόπειρες να εισαχθεί η μαθηματική και η αυτοματοποίηση στη χρηματοδότηση.
Η σύγχρονη ιστορία ξεκινά τη δεκαετία του 1950, όταν ο Χάρι Μάρκοβιτς εισήγαγε την ιδέα ότι τα χαρτοφυλάκια θα μπορούσαν να κατασκευαστούν επιστημονικά αντί για συναισθηματικά. Το έργο του έδειξε ότι οι επενδυτές μπορούσαν να ισορροπήσουν τις αναμενόμενες αποδόσεις έναντι του κινδύνου, και ότι αυτή η ισορροπία μπορούσε να μετρηθεί χρησιμοποιώντας στατιστικά όπως η διακύμανση και η συνδιακύμανση. Παρά το γεγονός ότι οι πρώτοι υπολογιστές ήταν αργοί και τεράστιοι σε σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα, ήταν αρκετά ισχυροί για να εκτελούν αυτούς τους υπολογισμούς. Για πρώτη φορά, οι επενδυτικές αποφάσεις επηρεάζονταν από λογική βασισμένη σε δεδομένα αντί για προσωπική διαίσθηση.
Η δεκαετία του 1970 επιτάχυνε δραματικά αυτή τη στροφή. Όταν το NASDAQ λανσαρίστηκε το 1971 ως η πρώτη ηλεκτρονική χρηματιστηριακή αγορά στον κόσμο, μετέφερε την αγορά από χαρτιά και τηλεφωνικές κλήσεις σε ψηφιακή αντιστοίχιση εντολών. Ξαφνικά, τα δεδομένα άρχισαν να ρέουν ηλεκτρονικά με ταχύτητες που δεν είχαν ξαναδεί. Οι traders συνειδητοποίησαν ότι οι υπολογιστές μπορούσαν να παρακολουθούν τιμές, να τοποθετούν εντολές και να αξιολογούν στρατηγικές πολύ πιο αποτελεσματικά από τους ανθρώπους. Αυτή η δεκαετία είδε επίσης την ανάπτυξη της ακαδημαϊκής χρηματοοικονομίας και την ανάπτυξη μοντέλων όπως το Capital Asset Pricing Model (CAPM), το οποίο συνέδεσε τον κίνδυνο με την αναμενόμενη απόδοση μέσω μετρήσιμων παραγόντων.
Η δεκαετία του 1990 έφερε μια νέα εποχή καινοτομίας με την άνοδο των ηλεκτρονικών δικτύων επικοινωνίας (ECNs). Αυτές οι νέες ψηφιακές πλατφόρμες επιτρέπουν στους αγοραστές και πωλητές να αλληλεπιδρούν άμεσα μέσω αυτοματοποιημένων συστημάτων, παρακάμπτοντας τις παραδοσιακές αγορές. Ταυτόχρονα, η προσωπική υπολογιστική έγινε ευρέως προσβάσιμη. Για πρώτη φορά, οι μεμονωμένοι traders—όχι μόνο οι θεσμικοί—μπορούσαν να δοκιμάσουν στρατηγικές, να κατεβάσουν δεδομένα αγοράς και να πειραματιστούν με τους δικούς τους αυτοματοποιημένους κανόνες.
Σήμερα, το αλγοριθμικό trading δεν είναι απλώς μια εξειδικευμένη πρακτική—είναι η ραχοκοκαλιά των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών. Οι περισσότερες συναλλαγές σε μεγάλες αγορές ξεκινούν ή εκτελούνται από αλγορίθμους. Οι διαχειριστές χαρτοφυλακίων βασίζονται σε συστηματικά μοντέλα για διαφοροποίηση και έλεγχο κινδύνου. Οι market makers χρησιμοποιούν αλγορίθμους για να διατηρούν ρευστότητα. Ακόμη και οι μακροπρόθεσμοι επενδυτές εξαρτώνται από αυτοματοποιημένες διαδικασίες για ανακατανομή, αντιστάθμιση και βελτιστοποίηση χαρτοφυλακίου.
Η ιστορία του αλγοριθμικού trading είναι μια ιστορία του πώς οι χρηματοπιστωτικές αγορές μετατοπίστηκαν σταδιακά από την ανθρώπινη διαίσθηση στην μαθηματική ακρίβεια—μία δεκαετία, μία καινοτομία και ένας αλγόριθμος τη φορά.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επισκεφθείτε τις παρακάτω πηγές: